That Time of Year by William Shakespeare – Kannada Summary
ಪ್ರಸಿದ್ಧ ಕವಿ ವಿಲಿಯಂ ಷೇಕ್ಸ್ಪಿಯರ್ ಬರೆದ ಸೊನೆಟ್ 73 “That Time of Year” ಒಂದು ಸುಂದರ ಮತ್ತು ಚಿಂತನಶೀಲ ಕವಿತೆಯಾಗಿದ್ದು, ಇದು ವಯಸ್ಸಾಗುವುದರ ಬಗ್ಗೆ, ನಾವೆಲ್ಲರೂ ಒಂದಲ್ಲ ಒಂದು ದಿನ ಈ ಜಗತ್ತನ್ನು ತೊರೆಯಬೇಕು ಮತ್ತು ಈ ವಾಸ್ತವದ ಎದುರಿನಲ್ಲಿಯೂ ಪ್ರೀತಿ ಹೇಗೆ ಬಲವಾಗಿರುತ್ತದೆ ಎಂಬುದರ ಬಗ್ಗೆ ಮಾತನಾಡುತ್ತದೆ. ಈ ವಿಚಾರಗಳನ್ನು ಚೆನ್ನಾಗಿ ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಲು ನಮಗೆ ಸಹಾಯ ಮಾಡಲು ಷೇಕ್ಸ್ಪಿಯರ್ ಚಿತ್ರಗಳು ಮತ್ತು ಹೋಲಿಕೆಗಳನ್ನು ಬಳಸುತ್ತಾನೆ. ಈ ಪದ್ಯದ ಅರ್ಥವೇನೆಂಬುದನ್ನು ಸೂಕ್ಷ್ಮವಾಗಿ ನೋಡೋಣ.
ವಿಲಿಯಂ ಷೇಕ್ಸ್ಪಿಯರ್ ಬರೆದ “ವರ್ಷದ ಆ ಸಮಯ” That Time of Year” – ಕವನದ ಸಾರಾಂಶ
ಕವಿತೆ
That time of year thou mayst in me behold
When yellow leaves, or none, or few, do hang
Upon those boughs which shake against the cold,
Bare ruin’d choirs, where late the sweet birds sang.
ಶರತ್ಕಾಲದ ಚಿತ್ರಣ / Imagery of Autumn:
ಮೊದಲ ಶ್ಲೋಕದಲ್ಲಿ, ಕವಿ ವರ್ಷದ ಒಂದು ನಿರ್ದಿಷ್ಟ ಸಮಯದ ಬಗ್ಗೆ ಮಾತನಾಡುತ್ತಾನೆ. ಅವನು ಹೇಳುತ್ತಾನೆ, “That time of year thou mayst in me behold.” ವರ್ಷದ ಈ ನಿರ್ದಿಷ್ಟ ಸಮಯವನ್ನು ನೋಡಲು ಮತ್ತು ನೋಡಲು ಅವನು ಜೊತೆಗಾರರಿಗೆ ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದಾನೆ.
ನಂತರ ಅವನು ಶರತ್ಕಾಲದ ಋತುವನ್ನು ಹೀಗೆ ವಿವರಿಸುತ್ತಾನೆ, “When yellow leaves, or none, or few, do hang.” ಇದರರ್ಥ ಶರತ್ಕಾಲದಲ್ಲಿ, ನೀವು ಹಳದಿ ಎಲೆಗಳನ್ನು ನೋಡಬಹುದು, ಅಥವಾ ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಕೊಂಬೆಗಳ ಮೇಲೆ ಯಾವುದೇ ಎಲೆಗಳು ಉಳಿಯುವುದಿಲ್ಲ.
ಕವಿ ಅಲ್ಲಾಡುವ ಕೊಂಬೆಗಳ ಚಿತ್ರಿಸುತ್ತಾ ಎಲೆಗಳು ದುರ್ಬಲವಾಗಿ ನೇತಾಡುತ್ತಿವೆ, ಬೀಳಲು ಸಿದ್ಧವಾಗಿವೆ ಎಂದು ತೋರಿಸಲು ಬಳಸುತ್ತಾನೆ. ಅವನು ಹೇಳುತ್ತಾನೆ, “Upon those boughs which shake against the cold,” ಇದು ಎಲೆಗಳು ದುರ್ಬಲವಾಗಿವೆ ಮತ್ತು ಶೀತ ಗಾಳಿಯಿಂದ ಹಾರಿಹೋಗಲಿವೆ ಎಂಬ ಭಾವನೆಯನ್ನು ನೀಡುತ್ತದೆ.
ಶ್ಲೋಕದ ಕೊನೆಯ ಸಾಲು ಹೇಳುತ್ತದೆ, “Bare ruin’d choirs, where late the sweet birds sang..” ಇದರರ್ಥ ಒಂದು ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಪಕ್ಷಿಗಳ ಹಾಡುಗಳಿಂದ ತುಂಬಿದ್ದ ಕೊಂಬೆಗಳು ಈಗ ಖಾಲಿ ಮತ್ತು ಮೌನವಾಗಿವೆ. ಋತುಮಾನವು ಬದಲಾಗಿದೆ ಮತ್ತು ಪಕ್ಷಿಗಳ ರೋಮಾಂಚಕ ಜೀವನವು ಇನ್ನೆಲ್ಲಿಯೋ ವಲಸೆ ಹೋಗಿದೆ ಎಂದು ಇದು ನಮಗೆ ತೋರಿಸುತ್ತದೆ.
ಆದ್ದರಿಂದ, ಈ ಶ್ಲೋಕದಲ್ಲಿ, ಕವಿ ಶರತ್ಕಾಲದ ಚಿತ್ರವನ್ನು ಮತ್ತು ಪ್ರಕೃತಿಯ ಮೇಲೆ ಅದರ ಪರಿಣಾಮವನ್ನು ಚಿತ್ರಿಸಲು ಚಿತ್ರಣವನ್ನು ಬಳಸುತ್ತಾನೆ. ಇದು ಒಂದು ಆಳವಾದ ಅರ್ಥವನ್ನು ಸೂಚಿಸುತ್ತದೆ, ಇದು ಮಸುಕಾಗುತ್ತಿರುವ ಎಲೆಗಳು ಮತ್ತು ಪಕ್ಷಿಗಳ ಹಾಡಿನ ಅನುಪಸ್ಥಿತಿಯನ್ನು ಸಮಯ ಕಳೆದುಹೋಗುವಿಕೆ ಮತ್ತು ಜೀವನದ ಕ್ಷಣಿಕ ಸ್ವಭಾವಕ್ಕೆ ಸಂಬಂಧಿಸಿದೆ.
In me thou see’st the twilight of such day
As after sunset fadeth in the west;
Which by and by black night doth take away,
Death’s second self that seals up all in rest.
ಸಂಧ್ಯಾಕಾಲ ಮತ್ತು ರಾತ್ರಿ / Twilight and Night:
ಎರಡನೆಯ ಶ್ಲೋಕದಲ್ಲಿ, ಕವಿ ತನ್ನ ವಯಸ್ಸಾಗುತ್ತಿತುವ ಸ್ಥಿತಿಯನ್ನು ವಿವರಿಸುವುದನ್ನು ಮುಂದುವರಿಸುತ್ತಾನೆ ಮತ್ತು ಅದನ್ನು ಮಸುಕಾಗುತ್ತಿರುವ ದಿನಕ್ಕೆ ಹೋಲಿಸುತ್ತಾನೆ. “In me thou see’st the twilight of such day” ದಿನದ ಅಂತ್ಯವನ್ನು ಸಂಧ್ಯಕಾಲದಲ್ಲಿ ನೋಡುವಂತೆ,ತನ್ನ ಮುದಿ ವಯಸ್ಸಿನ್ನು ನೋಡುವ ವ್ಯಕ್ತಿಯು ಅವನ ಜೀವನದ ಸಂಧ್ಯಕಾಲವನ್ನು/ ಕೊನೆಯನ್ನು ಕಾಣಬಹುದು ಎಂದು ಸೂಚಿಸಿದ್ದಾನೆ.
ಕವಿಯು ತನ್ನ ಪ್ರಸ್ತುತ ಸ್ಥಿತಿಯು ಮಸುಕಾಗುತ್ತಿರುವ ಸೂರ್ಯಾಸ್ತದಂತಿದೆ ಎಂದು ವಿವರಿಸುತ್ತಾನೆ. “As after sunset fadeth in the west;” ಎಂದು ಅವರು ಹೇಳುತ್ತಾರೆ. ಇದರರ್ಥ ಸೂರ್ಯಾಸ್ತದ ನಂತರ ಸೂರ್ಯನು ಮಸುಕಾಗುತ್ತಿದ್ದಂತೆ, ಅವನು ವಯಸ್ಸಾದಂತೆ ಅವನ ಶಕ್ತಿ ಮತ್ತು ಚೈತನ್ಯವೂ ಮಸುಕಾಗುತ್ತದೆ.
ಅವನು ಹೀಗೆ ಹೇಳುತ್ತಾನೆ, “Which by and by black night doth take away,.” ಸೂರ್ಯಾಸ್ತದ ನಂತರ, ಕತ್ತಲು ಬರುತ್ತದೆ ಎಂದು ಈ ಸಾಲು ಸೂಚಿಸುತ್ತದೆ. ಇದು ಜೀವನದ ಅಂತ್ಯ ಮತ್ತು ಸಾವಿನ ಆಗಮನವನ್ನು ಸಂಕೇತಿಸುತ್ತದೆ, ಅದು ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಕಸಿದುಕೊಳ್ಳುತ್ತದೆ.
ಕವಿಯು ತನ್ನನ್ನು “Death’s second self”ಕ್ಕೆ ಹೋಲಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ. ಇದರರ್ಥ ಅವನು ವಯಸ್ಸಾದಂತೆ, ಸಾವು ಅವನ ಒಂದು ಭಾಗವೆಂಬಂತೆ ಅವನು ಸಾವಿಗೆ ಹತ್ತಿರವಾಗುತ್ತಾನೆ. ಇದು ಎಲ್ಲಾ ಜೀವಿಗಳಿಗಾಗಿ ಕಾಯುತ್ತಿರುವ ಅನಿವಾರ್ಯ ಅಂತ್ಯವನ್ನು ಪ್ರತಿನಿಧಿಸುತ್ತದೆ.
“that seals up all in rest” ಎಂದು ಹೇಳುವ ಮೂಲಕ ಅವರು ಶ್ಲೋಕವನ್ನು ಮುಕ್ತಾಯಗೊಳಿಸುತ್ತಾರೆ. ಈ ರೇಖೆಯು ಮರಣವು ಶಾಶ್ವತ ವಿಶ್ರಾಂತಿಯನ್ನು ತರುತ್ತದೆ, ಶಾಂತಿಯುತ ನಿದ್ರೆಯನ್ನು ತರುತ್ತದೆ, ಅಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲವೂ ಕೊನೆಗೊಳ್ಳುತ್ತದೆ.
ಈ ಶ್ಲೋಕದಲ್ಲಿ, ಕವಿ ತನ್ನ ಸ್ವಂತ ಸಾವಿನ ಕಲ್ಪನೆಯನ್ನು ತಿಳಿಸಲು ಮರೆಯಾಗುತ್ತಿರುವ ಹಗಲು ಮತ್ತು ಸಮೀಪಿಸುತ್ತಿರುವ ರಾತ್ರಿಯ ಚಿತ್ರಣವನ್ನು ಬಳಸುತ್ತಾನೆ. ಇದು ಕಾಲ ಕಳೆದಂತೆ ಮಾನವನ ಅಸ್ತಿತ್ವದ ಅಸ್ಥಿರತೆಯ ಬಗ್ಗೆ ಪ್ರತಿಬಿಂಬ ಮತ್ತು ಚಿಂತನೆಯ ಪ್ರಜ್ಞೆಯನ್ನು ಸೇರಿಸುತ್ತದೆ.
In me thou see’st the glowing of such fire,
That on the ashes of his youth doth lie,
As the deathbed whereon it must expire,
Consum’d with that which it was nourish’d by.
ಸಾಯುತ್ತಿರುವ ಬೆಂಕಿ / The Dying Fire:
ಮೂರನೆಯ ಶ್ಲೋಕದಲ್ಲಿ, ಕವಿ ತನ್ನ ಪ್ರಸ್ತುತ ಸ್ಥಿತಿಯನ್ನು ವಿವರಿಸುವುದನ್ನು ಮುಂದುವರಿಸುತ್ತಾನೆ ಮತ್ತು ಸಾಯುತ್ತಿರುವ ಬೆಂಕಿಗೆ ಹೋಲಿಕೆ ಮಾಡುತ್ತಾನೆ. ಅವನು ಹೇಳುತ್ತಾನೆ, “In me thou see’st the glowing of such fire,.” ಅಂದರೆ “ಅಂತಹ ಬೆಂಕಿಯ ಪ್ರಕಾಶವನ್ನು ನೀವು ನನ್ನಲ್ಲಿ ನೋಡುತ್ತೀರಿ.” ಎಂದು .
ಅವನು ಹೇಳುತ್ತಾನೆ, “That on the ashes of his youth doth lie” ಇದರರ್ಥ ಬೆಂಕಿಯು ಹೊತ್ತಿ ಬೂದಿಯನ್ನು ಬಿಟ್ಟುಹೋದಂತೆ, ಅವನ ಯೌವನದ ಶಕ್ತಿ ಮತ್ತು ಉತ್ಸಾಹವು ಕಾಲಾನಂತರದಲ್ಲಿ ಕ್ಷೀಣಿಸಿದೆ.
ಸಾವಿನ ಹಾಸಿಗೆಯಲ್ಲಿ ಸಾಯುತ್ತಿರುವ ಬೆಂಕಿಗೆ ತನ್ನನ್ನು ಹೋಲಿಸುವ ಮೂಲಕ ಅವನು ಈ ಕಲ್ಪನೆಯನ್ನು ಮತ್ತಷ್ಟು ಒತ್ತಿಹೇಳುತ್ತಾನೆ. ಅವನು ಹೇಳುತ್ತಾನೆ, “As the deathbed whereon it must expire / ಮರಣದ ಹಾಸಿಗೆಯಾಗಿ ಅದು ಕೊನೆಗೊಳ್ಳಬೇಕು.” ಅವನ ಕ್ಷೀಣಿಸುತ್ತಿರುವ ಚೈತನ್ಯವು ನಿಧಾನವಾಗಿ ಮರೆಯಾಗುತ್ತಿರುವ ಮತ್ತು ಅದರ ಅಂತ್ಯವನ್ನು ತಲುಪುತ್ತಿರುವ ಬೆಂಕಿಯಂತಿದೆ ಎಂದು ಈ ಸಾಲು ಸೂಚಿಸುತ್ತದೆ.
ಅವನು ಹೇಳುತ್ತಾನೆ, “Consum’d with that which it was nourish’d by / ಅದು ತನ್ನನ್ನು ಪೋಷಿಸಿದ ವಸ್ತುವಿನಿಂದಲೇ ತಿನ್ನಲ್ಪಡುತ್ತದೆ.” ಇದರರ್ಥ ಒಂದು ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಅವನಿಗೆ ಶಕ್ತಿ ಮತ್ತು ಜೀವನವನ್ನು ನೀಡಿದ ಅದೇ ವಿಷಯಗಳು ಈಗ ಅವನ ಅವನತಿಗೆ ಕಾರಣವಾಗಿವೆ.
ಈ ಶ್ಲೋಕದಲ್ಲಿ, ಕವಿಯು ಸಾಯುತ್ತಿರುವ ಬೆಂಕಿಯ ರೂಪಕವನ್ನು ತನ್ನ ಕ್ಷೀಣಿಸುತ್ತಿರುವ ಶಕ್ತಿ ಮತ್ತು ಅವನ ಯೌವನದ ಮಸುಕಾಗುವಿಕೆಯನ್ನು ವಿವರಿಸಲು ಬಳಸುತ್ತಾನೆ. ಇದು ಸಾವಿನ ಅನಿವಾರ್ಯ ಪ್ರಜ್ಞೆಯನ್ನು ಮತ್ತು ಸಮಯ ಕಳೆದ ಕಹಿ ಸ್ವರೂಪವನ್ನು ತಿಳಿಸುತ್ತದೆ. ಅವನನ್ನು ಗಮನಿಸುವ ವ್ಯಕ್ತಿಯು ಜೀವನದ ಕ್ಷಣಿಕ ಸ್ವರೂಪವನ್ನು ಗುರುತಿಸಲು ಮತ್ತು ಮಾನವ ಅಸ್ತಿತ್ವದ ಕ್ಷಣಿಕ ಸ್ವಭಾವದ ಹೊರತಾಗಿಯೂ ಅವರ ಪ್ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಶಕ್ತಿಯನ್ನು ಕಂಡುಕೊಳ್ಳಲು ಆಹ್ವಾನಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ.
This thou perceiv’st, which makes thy love more strong,
To love that well which thou must leave ere long.
ಮರಣದ ಎದುರಿನಲ್ಲಿ ಪ್ರೀತಿ / Love in the Face of Mortality:
ನಾಲ್ಕನೇ ಶ್ಲೋಕದಲ್ಲಿ, ಕವಿ ತನ್ನ ಸ್ವಂತ ಸಾವಿನ ಆಳವಾದ ಪರಿಣಾಮವನ್ನು ಪ್ರತಿಬಿಂಬಿಸುತ್ತಾನೆ ಮತ್ತು ಪ್ರೀತಿ ಮತ್ತು ಸಂಬಂಧಗಳನ್ನು ಪೋಷಿಸುವ ಮಹತ್ವವನ್ನು ಒತ್ತಿಹೇಳುತ್ತಾನೆ.
ಕಾಲ ಕಳೆದಂತೆ ಮತ್ತು ವೃದ್ಧಾಪ್ಯದ ಸಮೀಪಿಸುವಿಕೆಯು ವ್ಯಕ್ತಿಯ ದೈಹಿಕ ನೋಟದಲ್ಲಿ ಬದಲಾವಣೆಗಳನ್ನು ತರಬಹುದು ಎಂದು ಕವಿ ಒಪ್ಪಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ. ಅವನು ಹೇಳುತ್ತಾನೆ, “This thou perceiv’st, which makes thy love more strong, / ಇದನ್ನು ನೀನು ಗ್ರಹಿಸುವೆ, ಅದು ನಿನ್ನ ಪ್ರೀತಿಯನ್ನು ಹೆಚ್ಚು ಬಲಪಡಿಸುತ್ತದೆ.” ಇದರರ್ಥ ಅವನು ವಯಸ್ಸಾಗುವುದನ್ನು ನೋಡುವ ಮತ್ತು ಜೀವನದ ಕ್ಷಣಿಕ ಸ್ವರೂಪವನ್ನು ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವ ವ್ಯಕ್ತಿಯು ಅವನಿಗೆ ಇನ್ನಷ್ಟು ಆಳವಾಗಿ ಸಮರ್ಪಿತನಾಗುತ್ತಾನೆ.
ಕವಿಯು ತನ್ನ ಸ್ವಂತ ಅವನತಿಯ ಹೊರತಾಗಿಯೂ, ವ್ಯಕ್ತಿಯ ಪ್ರೀತಿಯು ಹೇಗೆ ಸ್ಥಿರವಾಗಿ ಮತ್ತು ಅಚಲವಾಗಿ ಉಳಿದಿದೆ ಎಂದು ವಿವರಿಸುತ್ತಾನೆ. ಅವನು ಹೇಳುತ್ತಾನೆ, “To love that well which thou must leave ere long /ನೀನು ಶಾಶ್ವತವಾಗಿ ಕಾಲ ಬಿಟ್ಟು ಹೋಗಬೇಕಾದವರನ್ನು ಇನ್ನು ಹೆಚ್ಚು ಪ್ರೀತಿಸುವೆ.” ಕವಿಯ ಮರಣದಿಂದಾಗಿ ಅವರು ಅಂತಿಮವಾಗಿ ಬೇರ್ಪಡಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ ಎಂದು ವ್ಯಕ್ತಿಗೆ ತಿಳಿದಿದ್ದರೂ, ಅವರ ಪ್ರೀತಿ ಬಲವಾಗಿ ಮತ್ತು ಶಾಶ್ವತವಾಗಿ ಉಳಿಯುತ್ತದೆ ಎಂದು ಈ ಸಾಲು ಸೂಚಿಸುತ್ತದೆ.
ಕವಿ ಪ್ರಸ್ತುತ ಕ್ಷಣ ಮತ್ತು ಒಟ್ಟಿಗೆ ಕಳೆದ ಸಮಯವನ್ನು ಪ್ರಶಂಸಿಸುವ ಮೌಲ್ಯವನ್ನು ಒತ್ತಿಹೇಳುತ್ತಾನೆ. ಅಸ್ಥಿರತೆಯ ಎದುರಿನಲ್ಲಿ ವ್ಯಕ್ತಿಯು ತಮ್ಮ ಪ್ರೀತಿಯ ಮಹತ್ವವನ್ನು ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು ಎಂದು ಅವನು ಬಯಸುತ್ತಾನೆ. “ನಮ್ಮಲ್ಲಿರುವ ಸಮಯವನ್ನು ಹೆಚ್ಚು ಬಳಸಿಕೊಳ್ಳೋಣ, ಏಕೆಂದರೆ ಅದು ಶಾಶ್ವತವಾಗಿ ಉಳಿಯುವುದಿಲ್ಲ” ಎಂದು ಅವರು ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದಾರೆ.
ಈ ಶ್ಲೋಕದಲ್ಲಿ, ಸಾವಿನ ಅರಿವು ಪ್ರೀತಿಯನ್ನು ಆಳಗೊಳಿಸುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಸಂಬಂಧಗಳನ್ನು ಬಲಪಡಿಸುತ್ತದೆ ಎಂಬ ಕಲ್ಪನೆಯನ್ನು ಕವಿ ಅನ್ವೇಷಿಸುತ್ತಾನೆ. ನಾವು ಹೊಂದಿರುವ ಸಂಪರ್ಕಗಳನ್ನು ಪೋಷಿಸಲು ಮತ್ತು ಜೀವನದ ಕ್ಷಣಿಕ ಕ್ಷಣಗಳಲ್ಲಿ ಸೌಂದರ್ಯ ಮತ್ತು ಅರ್ಥವನ್ನು ಕಂಡುಹಿಡಿಯಲು ಇದು ಜ್ಞಾಪನೆಯಾಗಿ ಕಾರ್ಯನಿರ್ವಹಿಸುತ್ತದೆ.
ಆದ್ದರಿಂದ, ಸೋನೆಟ್ 73 ಪ್ರೀತಿಯನ್ನು ಗೌರವಿಸಲು, ಪ್ರತಿ ದಿನವನ್ನು ಆನಂದಿಸಲು ಮತ್ತು ಅವರು ಹೊಂದಿರುವ ಸಂಬಂಧಗಳಲ್ಲಿ ಸಂತೋಷವನ್ನು ಕಂಡುಕೊಳ್ಳಲು ನಮಗೆ ಜ್ಞಾಪನೆಯಾಗಿದೆ. ಜೀವನವು ಶಾಶ್ವತವಾಗಿ ಉಳಿಯದಿದ್ದರೂ, ಪ್ರೀತಿಯು ನಮ್ಮ ಜೀವನವನ್ನು ಪ್ರಕಾಶಮಾನವಾಗಿ ಮತ್ತು ಹೆಚ್ಚು ಅರ್ಥಪೂರ್ಣವಾಗಿಸಬಲ್ಲದು ಎಂದು ಇದು ನಮಗೆ ಕಲಿಸುತ್ತದೆ.
